Tarwe en de darmen gaan niet samen…

Tarwe, het is een moeilijk en lastig onderwerp

Lastig, omdat je lichaam het zo verdomd moeilijk kan verteren.En moeilijk, want oh jee wat moet je dan eten?!  Ondanks dat er over dit onderwerp al mega veel is geschreven kan een bericht over tarwe natuurlijk niet uitblijven op mijn pagina. Omdat het, helaas, echt product nummer één is om weg te laten uit je dieet als je last hebt van je darmen. Ik merk dat mensen het moeilijk vinden om dat te doen. Het waarom wil ik je daarom graag uitleggen. 

Ik heb je al vaker uitgelegd hoe een stukje van de darm eruit ziet. Het heeft een darmvlok met daarop een darmvilli en daarop weer microvilli. Bij elkaar noemen we dit de darmplooien en die zorgen voor een zeer groot oppervlakte. Zodat jouw darmen zoveel mogelijk vitamines en mineralen kunnen opnemen. Om die vervolgens door te geven aan jouw organen zodat jij en je lichaam optimaal en gezond kunnen functioneren. 

Echter, als je geen goede voeding in je mond stopt maak je deze darmvlokken kapot en functioneer je op een gegeven moment niet meer optimaal en kun je zelfs intoleranties en allergieën ontwikkelen. 

(Een intolerantie wil zeggen dat je een product wel eens kan eten maar niet dagelijks. Allergieën daar krijg je meteen een reactie van, zoals bij pinda’s)

Er zijn 3 redenen waarom je tarwe niet moet eten als je last hebt van je darmen:

1. Het irriteert en maakt je darmwand kapot 
2. We zijn niet gemaakt om tarwe te kunnen verteren
3. Ze worden omgezet naar snelle suikers

Klik hier om deze darm uitleg en tips te downloaden

Reden 1. Het irriteert en maakt je darmwand kapot 

Je moet de graan eigenlijk zien als een veer met harde stekels die je darmslijmvliezen (darmwand) irriteert. Je darmen voelen hetzelfde aan als de binnenkant van je mond. Daar voel je spieren, zachte huid, vochtige, slijmerige en gevoelige huid. Want bedenk maar eens hoe het voelde als je op je wang bijt. Zo’n wondje is vaak best snel dicht, maar hij kan ook akelig lang blijven zitten. Op zo’n moment ben je ook niet blij als je pittig eet. Nou denk aan die veer met harde stekels, graan dus, die constant de huid van je darmen aan het strelen is. Dat irriteert natuurlijk enorm. Dit kan een hele tijd goed blijven gaan, maar je kan je voorstellen dat als je dit jaar in jaar uit elke dag doet, dat de huid op een gegeven moment kapot gaat en niet meer goed heelt. 

Dit is dus ook wat er gebeurt. Je krijgt irritatie plekken in je darmwand. Maar wat doet dit met je darmvlokken? Deze gaan kapot, en ze gaan uiteindelijk zo kapot dat ze verdwijnen. Daardoor vallen er gaten tussen en kunnen ze hun twee functies niet meer goed uitvoeren. 

Van links naar rechts een gezonde darmvlok naar een kapotte darmvlok

 

1. De oppervlakte vergroting van je darmwand is weg want je microvilli en je villi zijn verdwenen. Wat betekent dit? Voedingsstoffen worden niet meer goed opgenomen. En dan kun je wel genoeg vitaminen en mineralen binnen krijgen via voedsel, maar omdat het niet goed wordt opgenomen komt het niet waar het moet zijn en kun je toch tekorten oplopen. 
2. De controleposten in je darmen functioneren niet meer naar behoren. De zogeheten ‘leaky gut’ oftewel de lekkende darm. Voedingsstoffen die niet door de darmwand heen mogen gaan er wel doorheen. Toxische stoffen, virussen en bacteriën dringen naar binnen. Het afweersysteem van je darmen functioneert dan niet meer naar behoren, waardoor je aardig ziek kan worden. Denk daarbij aan buikpijn, diarree, vermoeidheid, eczeem etc.

Reden 2. We zijn niet gemaakt om tarwe te kunnen verteren

Even een kleine mini geschiedenisles, weet je nog, dat je docent het had over jagers en verzamelaars, landbouwsamenleving en een vruchtbare halve maan? Komt er al iets bij je op?

Wij hebben ongeveer 6000 jaar lang consistent hetzelfde gegeten en pas ongeveer de afgelopen 200 jaar is onze voedselinname compleet veranderd. Blijf er nog even bij, ik ga je uitleggen waarom ik dit zeg. 

Kun je je nog mijn blog herinneren over enzymen?{ https://www.gezondbegin.nu/enzymen/}

Door deze eiwitten (Ik noem ze ook wel de voedsel verwerkers) wordt al ons voedsel verteerd (en met hier en daar nog wat verteringssappen, maar je begrijpt het principe). Wij eten evolutionair gezien echt pas sinds kort tarwe en gluten. 200 jaar klinkt lang, maar ten opzichte van 6000 jaar is dat natuurlijk maar een schijntje. De enzymen die wij sinds ons bestaan (6000 jaar dus) al bij ons hebben, hebben zich nog niet kunnen aanpassen aan het voedsel wat wij de afgelopen 200 jaar eten. Wij kunnen het gewoonweg niet verteren omdat we er niet voor gebouwd zijn. 

Maar nu hoor ik jou denken: ja, maar wacht eens even. Hoe zit dat dan met die landbouwsamenleving en die vruchtbare halve maan?

We gingen inderdaad steeds meer op één plek wonen, moestuintjes en akkers aanleggen en dieren temmen en fokken. Echter was de voedselvoorraad lang niet zo groot als wat we nu hebben. Daarnaast aten we nog steeds veel producten die we in de bossen verzamelde. Fruit, zaden, noten etc. We aten meer plantaardig en meer vis. En we aten toen niet elke dag vlees, kaas en zuivel.   

“Maar Janneke, er was toch ook al graan?” Jep, dat klopt. Maar dat was een hele andere graansoort dan die wij de afgelopen 200 jaar hebben gegeten. We noemen het ook wel de oergraan. Je hebt er vast wel eens van gehoord: zuurdesem, echte spelt of naakte haver. Dit zijn de oergranen die wij rond 8000 v. Ch. hadden ontdekt. Spelt is de oudste graansoort die er is. Voordat deze graansoort in Nederland kwam gingen daar nog wel zo’n 1000 jaren over heen. Het graan verbouwen en kunnen bewerken werd ontdekt bij de Vruchtbare halvemaan (een gebied in het Midden-Oosten). Daar kwamen ze er per toeval achter dat als je een graankorrel (spelt dus) terug in de grond stopte er het jaar daarop weer nieuw graan kwam. 

Het grote verschil met het bewerken van het oergraan en het graan van nu is het volgende: oergraan moet langer op het land staan, de plant wordt langer en er zit minder graan aan. Niet efficient dus..
Zo ongeveer tijdens de industriële revolutie, kwam men er achter dat dit proces veel sneller kon. We ontwikkelden een nieuwe graansoort die korter op het land hoefde te staan, die i.p.v. 90 cm hoog maar 45 cm hoog hoefde te groeien en waar ook nog eens per plant meer granen in zaten. Op deze manier werd tarwe een bewerkt en gemodificeerd product. Hierbij kregen we ook nog eens een extra product cadeau: gluten. Gluten bestonden al wel, maar niet in deze grote hoeveelheden, en doordat we het proces zo veel versnelde bleven de gluten meer in leven.

A fijn, we kwamen erachter dat die tarwe niet alleen handig was voor brood, maar ook te gebruiken was als bindmiddel en ook nog eens dat het verslavend was (omdat hij zich in ons lichaam omzet naar snelle suikers). Dus wat gebeurde ermee? Juist, tarwe werd in bij in alle producten gestopt. Want als iets verslavend is koop je er meer van. 

Klik hier om deze darm uitleg en tips te downloaden

Reden 3. Ze worden omgezet naar snelle suikers

Huh? Oké, even goed opletten.

Tarwe/brood bestaat voornamelijk uit zetmeel.

Zetmeel is een glucosemolecuul. Deze moleculen hebben de eigenschap dat zij zich met vele duizenden aan elkaar rijgen (net zoals wagons een lange trein vormen.) Wanneer velen van deze moleculen aan elkaar zijn geregen vormen zij een monosachariden. Wat een snelle suiker is zoals fructose, glucose etc. is. 

Deze glucosemoleculen gaan zich dan ook exact hetzelfde gedragen als deze monosachariden (suikers). 

Dus:

Zetmeel = glucosemolecuul –> maken met velen een lange ketting –> zet zich om naar monosacharide en gedraagt zich in het lichaam als kristalsuiker 

Simpel gezegd is zetmeel dus een suiker.

Eén boterham staat gelijk aan dezelfde hoeveelheid suikermoleculen als in een paar lepels witte kristalsuiker. Het enige verschil is dat kristalsuiker geen grote enzym verwerking nodig heeft. Het komt al in hele kleine stukjes aan in de dunne darm, zodat deze direct in je bloed kunnen worden opgenomen. Door die grote enzym verwerking die nodig is voor een boterham kost het je spijsvertering ook nog eens heel veel energie. Terwijl je (zeker bij een zwakke darmwerking, want dan ben je al sneller moe) je energie hard nodig hebt. 

Naast dat het je heel veel energie kost om zetmeel te verteren en dat het je darmwand irriteert wordt je er ook nog eens dik van. 

Deze kristalsuikers worden namelijk omgezet in vet. Het zijn geen langzame suikers zoals fruit, maar snelle suikers. Zij worden direct opgenomen in je bloedbaan, je lichaam moet als een malle tekeer gaan om deze zoete schok in één keer te verwerken. Het lichaam moet dan ineens een grote hoeveelheid hormonen uitscheiden, zoals insuline. En als zijn werk gedaan is zorgt dit er ook voor dat je moe bent.

Ik heb al wel eens verteld dat ons lichaam nog steeds zo geprogrammeerd is als toen het een holbewoner was. Koolhydraten (suikers) zijn de belangrijkste energiebron voor je lichaam. Daar moest je als holbewoner meestal hard voor werken. Dus als je lichaam, in feite dus nog een holbewoner, iets zoets detecteert denkt hij yes! Energie, dat kan ik goed gebruiken. Als er meer binnenkomt dan op dat moment nodig is slaat hij het op in de vetkamers voor later, op een moment dat er moeilijker aan voedsel te komen is. Super ingenieus dus! Alleen hoeven wij niet meer te werken voor ons eten, althans niet in de vroegere zin. Wij lopen drie stappen naar de kast en pakken daar ons voedsel uit.

Omdat we tegenwoordig geraffineerde suiker hebben (wat in heel veel producten zit), is er dus nog dat verschil tussen snelle en langzame suikers. Langzame suikers, zoals fruit, worden langzaam vrijgegeven. Dat is zoals ik al zei de belangrijkste energiebron om alle processen in je lichaam te laten werken. De energie wordt dus beetje bij beetje afgegeven, waardoor jouw energie stabiel blijft. Bij de snelle suikers daarentegen, het woord zegt het al, wordt de energie als een bom afgegeven. Hoppa, alles in één keer. Hierdoor heb je voor een korte tijd heel veel energie, maar als zijn werk gedaan is ben je moe. De bekende suikerdip is dat. Dan heb je weer meer energie (suiker dus) nodig en zet je weer die drie stappen naar de kast voor meer voedsel. Op deze manier werkt suiker (de snelle variant) als een verslaving.

Evolutionair gezien heeft ons lichaam dus nog maar net de plaats gevonden waar zoetigheid te vinden is en vreet zich gedachteloos vol voor de schaarste die komen gaat (wat in deze tijd natuurlijk nooit komt), waarna het met een suikerhypo en buikpijn op de bank in elkaar zakt en na verloop van tijd steeds dikker wordt. 

Lang verhaal kort: eet geen tarwe.

Dus nu het stukje waar iedereen op wachtte:

Wat eet je dan ter vervanging van tarwe?!

• Havermout
• Naakte haver
• Quinoa (alleen als je geen pijn aan je darmen hebt)
• Groentebrood
• Haverbrood
• Salades
• Soepen
• Smoothies
• Crackers die van oertarwe zijn gemaakt (waar geen andere tarwe aan is toegevoegd)
• Boekweit
• Teff
• Kelp noodles
• Etc. 

Er zijn genoeg recepten en kookboeken die zonder tarwe koken, laat je inspireren en kijk verder dan dat je gewend bent.

Als je nou wil weten of jij gevoelig bent voor tarwe of andere granen.. Of je komt er na het lezen van deze blog achter dat jij waarschijnlijk gevoelig bent voor tarwe omdat je buikpijn krijgt na het eten er van. Dan is het mogelijk dat te testen door middel van een voedselintolerantie test. Ik kan je daarbij helpen, d.m.v. een ontlasting en/of bloed test kunnen we snel zien wat er van binnen aan de hand is. https://www.gezondbegin.nu/ontlastingsonderzoek/

Natuurlijk kan ik je daarna ook verder helpen om je darmen weer te herstellen. 

Wil je weten of ik wat voor je kan betekenen vraag dan nu een gratis consult aan. 

https://www.gezondbegin.nu/gratis-sessie/

Ik heb al mijn geniale opgedane kennis geprobeerd zo creatief mogelijk te vertalen 😉 hopelijk is het zo duidelijk voor je. Als je nog vragen hebt kun je me altijd een berichtje sturen. En als je nog veel meer wil weten over dit onderwerp raad ik je de volgende boeken aan:

• ‘Broodbuik’ van W. Davis MD
• ‘De mooie voedsel machine’ van G. Enders (legt duidelijk uit hoe de darmen werken, hoe ze eruit zien en wat ze nodig hebben)
• ‘Ik heb er mijn Buik van Vol” van M. de waal Malefijt  (meer theorie  en wat er allemaal mis kan gaan in de darmen)

Met vriendelijk darmflora groetjes, 

Janneke de Boer

De orthomoleculaire darmtherapeut

Ps. ik ben altijd heel erg benieuwd wat je van mijn blogs vind, leuk als je mij dit laat weten janneke@gezondbegin.nu